fragment2

NUTKA SŁOWIAŃSKOŚCI W PAKUNKU BALANCED FANTASY

- To nie jest pierwszy lepszy las, człowieku – zaprotestował spokojnie Wodnik. – To jest mój las... Kiedyś władałem jeno tą wodą, a teraz tym wszystkim, ponieważ coraz mniej jest Leszych, wymierają jak gatunek reliktów skazanych na zagładę, ale niegodnie, bo pod naciskiem ludzi brutalnie karczujących lasy. I pożerających wszystko co tylko mogą pożreć. Wiem, że prędzej czy później to samo stanie się ze mną, ale na razie żyję w symbiozie z fauną i florą.  To ja pozwalam im robić to, co spokojnie robiłyby beze mnie, gdyby nie ludzie, których zabobon i własny umysł jest ich największą słabością. Gdy ten prosty warunek jest sumiennie spełniany, wówczas las może się powiększać i wzbogacać tak jak by mógł gdyby na całym świecie było dziko. Użyłem tego określenia tylko po to, abyś mnie szybko zrozumiał. To jest piękne według mnie, to co robię dla lasu i jak on się odwdzięcza.

- Czy każdy wodnik wypowiada się niczym prastary drzewiec, który swym korzeniem sięga serca świata? – uśmiechnął się serdecznie łowca potworów, naciągając tych mięśni twarzy, których za często nie używał.

- Kiedy zdradza się komuś realia świata i to w jaki sposób najskuteczniej się rządzi, to zawsze obierasz to w takie, nie inne słowa. Tego nie da się rzec inaczej, rozumiesz? Albo przynajmniej ja nie mogę – wzruszył barczystymi ramionami, wydmuchując z siebie dymny komin.

- Jak do ciebie mówić, Wodniku? – zapytał uprzejmie Dzięcioł, siadając powoli na trawie. – Mam ochotę tu zostać i z tobą porozmawiać.

- Nie jestem ani Wodnikiem, ani Leszym, na pewno nie Wiłą, bo bynajmniej nie przypominam pięknej dziewczyny, ani Boginką, czy... Nie wiem co jeszcze Sławopolscy i Lurenccy wymyślali...

- Perepłut?

- O nie. Zapomnij, na pewno nie Perepłutem, wybij to sobie z czerepu, mój drogi. Zwij mnie raczej... Opiekunem... Protektorem... Albo dla bardziej swobodnego dialogu: Ruben.